یک کاشی غفاری بسازید که هر کسی به آن افتخار کند

از مجموعه عبارتند از: شبیه دوستعلی خان پیشخدمت پسر معیرالممالک، میرزا هاشم خان پیشخدمت کاشی غفاری (برادر فرخ خان)، رحیم خان تبریزی پیشخدمت، حاجی علیخان حاجِبُالدّوله فراشباشی، میرزا علیاکبر قَوامُالدّوله، حسنعلی خان افشار پیشخدمت که این آثار در موزهٔ هنرهای ملی نگهداری میشوند؛ تکچهرهٔ نیمتنهٔ غلامحسین خان پیشخدمت، میرزا اسماعیل پیشخدمت سلام، حاجی محمد بیک ابری، آقا جبار پیشخدمت تبریزی، آقا عبدالله رختدار (پسر آقا محمدحسن) که این آثار در موزهٔ دوران اسلامی نگهداری میشوند؛ دو تکچهره از فرخ خان امینالدّوله یکی در موزهٔ ملک تهران و دیگری در اختیار خانوادهٔ غفاری است؛ و تکچهرهای مدادی میرزا هاشم خان برادر فرخ خان که در اختیار خانوادهٔ غفاری است. ذکاء میگوید در توصیف اثر در کاتالوگ روشن نیست که منظور از معیرالممالک کدام تن از این خانواده است؛ اما با توجه به شواهد و درج لقب «صنیعالملک» بر نقاشی این نتیجه بهدست میآید که این شخص کسی جز دوستعلی خان معیرالممالک نمیتواند باشد. ذکاء با توجه به شواهد تاریخی دربارهٔ سن و زندگی حسینعلی خان، دوستعلی خان نظامالدّوله و دوستعلی خان دیگری، به این نتیجه میرسد که این شخص، دوستمحمد خان معیرالممالک است که در سال ۱۲۷۳ ه.ق متولد شده و چون اثر دو سالگی وی را نشان میدهد، درنتیجه تاریخ نقاشی اثر حدود ۱۲۷۵ ه.ق است.

نخستین دوره از این رقابتها در سال ۱۳۶۵ با حضور تیمهای ایرانی برگزار شد. اما این مسجد با نگاهی معمارانه، به سبب نمایش شکوهمند طرح چهار ایوانی در مقیاسی بزرگ و داشتن آجرکاری، کاشیکاری، گرهکشی و بهویژه خط بنّایی، در زمره آثار برجسته آن دوران، در خور ارزیابی است. تا آن هنگام ۴۷۱ شماره از این روزنامه چاپ شده بود. این اثر در سال ۱۳۲۷ ه.ش در نمایشگاه هنرهای ایران در موزهٔ چرنوسکی پاریس به نمایش گذاشته شده بود. در این جزیره ترکیبی از سبکهای معماری مختلف وجود دارد که شامل سبک سنتی فوجیان جنوبی، سبک کلاسیک غربی و سبک استعماری ایواندار است. مستند مدرسه هدایت، دروازه جنوبی، بچههای زمین خاکی و مستند پلاک قرمز از جمله این مستندها هستند. سود کارمندان در این است که از یکدیگر پشتیبانی کنند و به اصطلاح نان به یکدیگر قرض دهند. شباهت میان این اثر با اثری دیگر از او و نیز چهرهاش در تالار نظامیه، این نتیجه را بهدست میدهد که این اثر متعلق به معتمدالدّوله و دورهٔ وزارتش بر عدلیه میان سالهای ۱۲۷۵ تا ۱۲۷۸ ه.ق است. دومین اثر روغنی یک جعبهٔ روغنی مذهب به اندازهٔ ۳۱ سانتیمتر است که در میان ترنج وسط آن، سه نقاشی چهره دیده میشود و ذکاء احتمال میدهد متعلق قیمت کاشی دست ساز به صنیعالملک باشد.

ذکاء میگوید احتمالاً صنیعالملک در سالهای پایانی زندگی به این تکنیک روی آوردهاست چون آثار قدیمیتری در این زمینه از او موجود نیست. از این آثار یک قلمدان است که تذهیبش کار استاد وهاب است و چهرهها و نقاشیها اثر صنیعالملک. ذکاء میگوید این اثر تاریخ و امضا ندارد و نام شخصیت هم روشن نیست؛ اما نظر کارشناسان و خود ذکاء بر این است که مهارت چهرهپردازی در این اثر تنها از صنیعالملک ساختهاست. او ادامه میدهد دربارهٔ شخصیت اثر تاکنون نظری ارائه نشده اما وی معتقد است که این اثر تصویری دیگر از عباسقلی خان جوانشیر معتمدالدّوله است. این تنها اثر آبرنگی است که از سال ۱۲۷۵ ه.ق در دست است. دانشاندوزی ابوالحسن دربارهٔ چاپ سنگی در اروپا سبب شد تا در سال ۱۲۷۷ ه.ق از سوی ناصرالدینشاه و علیقلی میرزا اعتضادالسلطنه، وزیر علوم، به ریاست دارالطباعه و ادارهٔ امور چاپ و انتشار روزنامهٔ وقایع اتفاقیه منصوب شود. اثری پرکار است که عبدالصمد میرزا را در جمعی از سیزده نفر همراهان او نشان میدهد.

این اثر ۳۹ مجلس دارد که صحنههای شکار ناصرالدینشاه در تهران و مازندران و بعضی مکانهای دیگر بههمراه همراهان را نشان میدهد. پس از اسلام مردم طبرستان با نام طبری شناخته میشدند که این واژه معرب لفظ تپوری و تپری میباشد. سینما ایران نخستین و تنها سالن سینمای کاشمر و منطقهٔ ترشیز با گنجایشی نزدیک به ۱۷۰ صندلی در سال ۱۳۹۷ خورشیدی پس از گذشت ۲۴ سال که در دست سازمان هلال احمر این شهرستان بود و چندسالی بنای آن با بیبهرهبری رها شده بود، با پیگیریهای شورای شهر و دیگر مسئولان این شهرستان بنای آن از مالکیت هلالاحمر خارج و به شهرداری کاشمر جابهجا شد. نخستین کسی که در این قبرستان دفن شد جعفر فرزند منصور عباسی بود که در ۱۵۰ ق درگذشت. این دوایر همپوشانی همچنین می تواند به صورت تجسم یک مکعب n واحدی از کره در فضایی ۳ بعدی، که در محور مورب سایه می اندازد، مشاهده شود. هندسه پیش تاق یا ایوان ورودی به صورت یک مستطیل کشیده شدهاست که عمدتاً با دو مناره در دو طرف ترکیب میشوند و با زبان سکوت شهادت میدهند که در اینجا اتفاقی مقدس رخ میدهد.